Ambilis ng mga nangyari. Umalis siya. Tapos nagkaroon ako ng Niko. Tapos bumalik tapos nawala na si Niko dahil bumalik siya. Nangyari ang lahat sa 2 oras na usap. Ambilis talaga. Napaisip tuloy ako at buti na lang andito ang blog ko upang damayan ako.
Si Bespren ay dati ko ng minahal, pinangakuang handang maghintayan. Sinong umalis? Pareho. Sabay at pareho ang desisyon namin sa bagay na 'yon. Kaya walang pwedeng sisihin. Dumating ang panahon na humanga ako kay Vincent Sales at Egay Fojas. Pero wala silang kinalaman dahil hindi naman sila umabot sa punto na tulad nung kay Bespren. Wala silang ginawa, ganun din ako. Kaya, sa buong kwento, wala talaga silang kinalaman.
Pero shit, napaisip talaga ako bigla. Ambilis e no? After two hours, bumalik ang lahat. Grabe talaga, dahil dun nawala si sakristan at si Niko na nasabi ko na ang totoong pangalan tapos, ngayon lang ako mag-iisip ng matino? Pota talaga. Para na 'kong tanga.
Hindi ko tuloy alam kung pipiliin kong ibalik ang nawala o pangitiin ang sarili ko sa pamamagitan ni Sakristan at Niko.
Ina naman.
Kalandian.
Wednesday, December 17, 2008
Christmas Parteeeey.
Araw na ng kasiyahan. Christmas Party na:]]
[Kasalukuytang inaatake ng sandamakmak na virus ang computer habang ginagawa ko ang post. Kamalasan nga naman. Pot*]
Dahil sa napakaraming dahilan ng MaSci, pumasok ako ng nakauniform at school bag. Pero ang laman ng bag ko, DAMIT. Haha. Hindi bago yun. Gusto ko lang talaga i-share. Tapos, dahil pa rin sa napakaraming arte ng magaling na principal, nagkaroon pa ng tinatawag niyang "school party". Grabe nga e. Parang school party minus carol fest contestants minus fourth year students. Pero sa nakita ko, medyo nagsaya naman ang copper so, baka kasama sila sa party. Haha. Joke po.
Tapos, sa takot namin kay Sir Bang, ayun, naghintay pa kami ng mga kalahating oras bago kami nakapasok ng tinatawag naming "homeroom" namin. Ginalit kasi namin siya. Kaya nga nung una, akala namin, walang party na mangyayari. Pero, hindi niya kami natiis. Pinapasok niya kami at natuloy ang party. Halos lahat ng mga naunang tao ng Franklin, nakauniform maliban ata kay Egay na todo porma na nung pumasok. [Wag ka, kung kasali ang portyir sa party, malamang nanalo yan dun sa pageant nung party nila. Haha. Diba Mama Velina?] Yung ibang boys kasi na nauna pumasok, masyadong mababait, nakauniform at isa na sa mga sinasabi kong mababait ay si Imman. [Pota. kasinungalingan na naman.haha.] Dumating na rin yung ibang lalaki na nakacivilian na.
Masaya yung party. Natuwa ako sa Trip to Jerusalem na Linnaeus-Hertz-Sir. Apejas-Ma'am D style kung saan pinakita ni Jennylyn Vicente ang pagiging agresibo niya. Haha. Tawa. [Akalain mo yun, hawak ko na yung zipper ni Arvin e. Pinalo pa ko at nakipag-agawan pa? Feeling ko tuloy, napalo niya yung ano ni Arvin e. Haha. Kung ako si Arvin at may nag-agawan sa zipper ko, tatakbo nako. Haha ulit. Tawa ulit.] Natuwa din ako sa mga tawa at ngiti ni Sir. Bangayan na nakakaloko talaga. Grabe pag ngumiti yon, iisipin mong nakikipaglokohan lang siya. Pero Cute naman. Kaya okay lang. Haha na naman. Tawa Ulit. [Dagdag tungkol sa pagiging agresibo ni Jen, pati si Sir, dinakma. Talagang kinorner pa!]
Natapos ang party na pare-pareho naman yata kaming nakuntento. Hindi lang kasi puro tawa. Kinilig din kami kay Arvin at Pinarr. At Javier at Ivonny:]]
Galaan na yung kasunod na kwento. Pero bago matapos ang kwento ko sa mga pangyayari sa MaSci, idadagdag ko na muna na nakita ko na naman ang kagwapuhan ni Miguel<3 Hyess. Wala talaga siyang kupas, un nga lang, hindi natupad ang isang wish ko na may kinalaman sa kanya. Sikreto ko na lang yun.
Naggala na naman kami [franklin]. Nagsaya at kinalimutan muna ang mga problema kahit saglit lang[kung meron man] Ngunit natapos din ang araw at kanya-kanya na kaming bumalik sa mga baha namin. Nakasabay kong umuwi si Mama Velina at nagkwentuhan kami. Tapos, umuwi na ako at inabutan ang Mama ko. [yung original. Haha]
Oo nga pala. Wala na kami niNIKO. Ay, este wala na pala si NIKO. . Napag-isip isip ko kasi na palalakihin ko muna siya. Haha. Masyado pang bata e[ang itsura] Basta. maraming Rason. Sabihin na lang natin na may bumalik. Ganun. Haha. Si Bespren:]]
So, yun lang. Mahal kita Bespren:]]
[Kasalukuytang inaatake ng sandamakmak na virus ang computer habang ginagawa ko ang post. Kamalasan nga naman. Pot*]
Dahil sa napakaraming dahilan ng MaSci, pumasok ako ng nakauniform at school bag. Pero ang laman ng bag ko, DAMIT. Haha. Hindi bago yun. Gusto ko lang talaga i-share. Tapos, dahil pa rin sa napakaraming arte ng magaling na principal, nagkaroon pa ng tinatawag niyang "school party". Grabe nga e. Parang school party minus carol fest contestants minus fourth year students. Pero sa nakita ko, medyo nagsaya naman ang copper so, baka kasama sila sa party. Haha. Joke po.
Tapos, sa takot namin kay Sir Bang, ayun, naghintay pa kami ng mga kalahating oras bago kami nakapasok ng tinatawag naming "homeroom" namin. Ginalit kasi namin siya. Kaya nga nung una, akala namin, walang party na mangyayari. Pero, hindi niya kami natiis. Pinapasok niya kami at natuloy ang party. Halos lahat ng mga naunang tao ng Franklin, nakauniform maliban ata kay Egay na todo porma na nung pumasok. [Wag ka, kung kasali ang portyir sa party, malamang nanalo yan dun sa pageant nung party nila. Haha. Diba Mama Velina?] Yung ibang boys kasi na nauna pumasok, masyadong mababait, nakauniform at isa na sa mga sinasabi kong mababait ay si Imman. [Pota. kasinungalingan na naman.haha.] Dumating na rin yung ibang lalaki na nakacivilian na.
Masaya yung party. Natuwa ako sa Trip to Jerusalem na Linnaeus-Hertz-Sir. Apejas-Ma'am D style kung saan pinakita ni Jennylyn Vicente ang pagiging agresibo niya. Haha. Tawa. [Akalain mo yun, hawak ko na yung zipper ni Arvin e. Pinalo pa ko at nakipag-agawan pa? Feeling ko tuloy, napalo niya yung ano ni Arvin e. Haha. Kung ako si Arvin at may nag-agawan sa zipper ko, tatakbo nako. Haha ulit. Tawa ulit.] Natuwa din ako sa mga tawa at ngiti ni Sir. Bangayan na nakakaloko talaga. Grabe pag ngumiti yon, iisipin mong nakikipaglokohan lang siya. Pero Cute naman. Kaya okay lang. Haha na naman. Tawa Ulit. [Dagdag tungkol sa pagiging agresibo ni Jen, pati si Sir, dinakma. Talagang kinorner pa!]
Natapos ang party na pare-pareho naman yata kaming nakuntento. Hindi lang kasi puro tawa. Kinilig din kami kay Arvin at Pinarr. At Javier at Ivonny:]]
Galaan na yung kasunod na kwento. Pero bago matapos ang kwento ko sa mga pangyayari sa MaSci, idadagdag ko na muna na nakita ko na naman ang kagwapuhan ni Miguel<3 Hyess. Wala talaga siyang kupas, un nga lang, hindi natupad ang isang wish ko na may kinalaman sa kanya. Sikreto ko na lang yun.
Naggala na naman kami [franklin]. Nagsaya at kinalimutan muna ang mga problema kahit saglit lang[kung meron man] Ngunit natapos din ang araw at kanya-kanya na kaming bumalik sa mga baha namin. Nakasabay kong umuwi si Mama Velina at nagkwentuhan kami. Tapos, umuwi na ako at inabutan ang Mama ko. [yung original. Haha]
Oo nga pala. Wala na kami ni
So, yun lang. Mahal kita Bespren:]]
Tuesday, December 16, 2008
Kalandian.
December 16, 2008.
Happy Birthday kay Andrea Delgado:]]
Unang araw ng simbang gabi ngayon. Pero anticipated yung ina-attendan namin. Hindi dahil sa sakristan, pero kasi, hindi ako marunong gumising ng sobrang aga. kaya every night, maaga akong nag-oonline tapos, maaga ring aalis. [jusme.nagpaliwanag pa.]
Wala kaming ginawa ngayong araw na 'to. Walang mahalaga, walang kahit ano. Kaya, siguro, ikukwento ko yung mga pangyayari ngayong araw:]]
Tulad ng dati, walang ibang ginawa si Sir Bang sa'ken bukod sa pagtatype ng Diploma List at List of Graduates. Ewan, nakalimutan ata niyang natype ko na yon nung isang araw. Kaya pareho lang yung ginawa namen. Puro vacant period din kami ngayong araw. Kaya naggala-gala lang kami. Tapos, nakipaglandian, kurutan, harutan, kwentuhan at tulugan kela Arvin, Pinar, Fred, Tomasa, Ellaine, Jen, Mama, Imman [napagtripan pa kaming tatlo nina Pao nung nagtest na dun sa FM.pota.pero sadyang magaling kami. naperfect namin yung quiz.haha.yabaaaang], Egay, Xyra at sa halos lahat ng iba kong kaklase. Masyado lang siguro akong hyper at ayoko ng walang ginagawa kanina:]] Pero nung hapon na, kahit todo kulit pa rin si Acantilado, ayun, nakatulog pa rin ako.
NagChristmas Party sa Pinoy at nabunot ako ni Suzanne. Nakatanggap ako ng ponytail mula sa kanya. Masyado akong natouch sa message e. "Para mabawasan ang pagkalalaki mo". Grabe talaga. Pero maraming salamat pa rin suzanne:]]
Christmas Party na bukas. Mag-eenjoy na rin. Haha.
Kanina pala sa school at sa kung saan na rin, natuwa na naman ako kay NIKO~
Naman. Feeling ko talaga alam na niya e. Badtrip, pag malulungkot na araw ang sumunod, ibig sabihin nun, sira na ang mga pangarap ko. Haha. Landi. Pota:]]
Walang kwentang post:]]
Happy Birthday kay Andrea Delgado:]]
Unang araw ng simbang gabi ngayon. Pero anticipated yung ina-attendan namin. Hindi dahil sa sakristan, pero kasi, hindi ako marunong gumising ng sobrang aga. kaya every night, maaga akong nag-oonline tapos, maaga ring aalis. [jusme.nagpaliwanag pa.]
Wala kaming ginawa ngayong araw na 'to. Walang mahalaga, walang kahit ano. Kaya, siguro, ikukwento ko yung mga pangyayari ngayong araw:]]
Tulad ng dati, walang ibang ginawa si Sir Bang sa'ken bukod sa pagtatype ng Diploma List at List of Graduates. Ewan, nakalimutan ata niyang natype ko na yon nung isang araw. Kaya pareho lang yung ginawa namen. Puro vacant period din kami ngayong araw. Kaya naggala-gala lang kami. Tapos, nakipaglandian, kurutan, harutan, kwentuhan at tulugan kela Arvin, Pinar, Fred, Tomasa, Ellaine, Jen, Mama, Imman [napagtripan pa kaming tatlo nina Pao nung nagtest na dun sa FM.pota.pero sadyang magaling kami. naperfect namin yung quiz.haha.yabaaaang], Egay, Xyra at sa halos lahat ng iba kong kaklase. Masyado lang siguro akong hyper at ayoko ng walang ginagawa kanina:]] Pero nung hapon na, kahit todo kulit pa rin si Acantilado, ayun, nakatulog pa rin ako.
NagChristmas Party sa Pinoy at nabunot ako ni Suzanne. Nakatanggap ako ng ponytail mula sa kanya. Masyado akong natouch sa message e. "Para mabawasan ang pagkalalaki mo". Grabe talaga. Pero maraming salamat pa rin suzanne:]]
Christmas Party na bukas. Mag-eenjoy na rin. Haha.
Kanina pala sa school at sa kung saan na rin, natuwa na naman ako kay NIKO~
Naman. Feeling ko talaga alam na niya e. Badtrip, pag malulungkot na araw ang sumunod, ibig sabihin nun, sira na ang mga pangarap ko. Haha. Landi. Pota:]]
Walang kwentang post:]]
Monday, December 15, 2008
Uso?
Andami kong adventures pauwi. Para tuloy akong tanga, kinikilig, tapos, tatawa mag-isa, tapos matutulog, tapos mapapalingon. Basta, masaya yung araw ko lalo na yung huling part na ng araw ko:]]
Una nun, ComSci, pangalawa sa huli na period namin. Wala si mel kaya si Fred lang yung katabi ko. Eto namang si Ellaine, tumabi saken kaya laughtrip yung buong ComSci. Nagsimula ang lahat nang magreact si Fred sa pangungurot ko sa kanya. Sobrang sakit daw kasi. Tapos napunta sa SUPER STRAIGHT[hyesss] na buhok ni Ellaine, tapos napunta sa dark secrets ni Fred, tapos nagging usapang crush, tapos si NIKO, tapos panunukso hanggang sa kung saan saan pa kami napunta. Grabe, Naawa tuloy ako kay Ma’am Aniban, halatang halata kasi yung chismisan namen, di niya lang kami sinasaway.
Tapos, natawa pa ako dun sa sinabi nila, marami daw talagang nakakaalam kung sino si NIKO, yun nga lang hindi sila maingay dahil hindi rin naman daw pinagsisigawan. At, wag daw ako gumaya sa iba na nagmuka ng *insertadjectivehere* dahil sa pagkakalat ng crush. Hyesss naman. Kaso nga lang hindi sumang-ayon si Tomasa. Haha. Alam na. Nga pala, wala akong pinatatamaan a. Sadyang mabait lang akoXD
Nung Pinoy na, Amazing Race na, hanga ako kay Jen sa paglagok niya nung pinrepare ko na kadiring drink. Eto yung ingredients: tunaw na kesong ice cream, inipit na durog at Icetea ni Jael. Ang galing talaga ni Jen. Naawa naman ako kay Fred na halos maiyak na sa pag-inom, buti, tinulungan siya ni Egay. Ayun. Nakaraos naman sila.
Tapos nun, uwian na at kinilig ako kay NIKO. Konti lang naman, pero hindi ko idedetalye dahil baka mabasa pa niya to, e halatang-halatang-halatang-halatang-halatang-halata na ko. Kaya sakin at kay Tomasa na lang yun. Bohaha:]]
Tapos, nung asa Rob na kami, nakita namin sila ArvinSANE, Dan, Pao at Imman. Wala lang. Nagkita lang tapos, naggulo SILA ng konti dun sa OMG! Nakita rin namin ang ilang mascian dun. Ayun nagrurush.
Tapos pag-uwi ko, nagsimula na kong tumawa mag-isa. Hayup talaga e. May nakita akong jeep, parang nasa loob ka ng disco, halos umaalog-alog yung jeep sa lakas ng sounds, tapos iba’t iba pa yung ilaw. Haha talaga. Tapos may isa namang jeep, yung headlights niya, iba’t iba rin, parang Christmas Tree. Nakakatuwa Talaga. Ewan ko, yun daw ang uso sa mga jeep ngayon e. Pero astig yun a. Infairness.
Nung naglalakad naman ako, may nakita akong mga taga*insertschoolhere* na sumasayaw. Grabe, sa gitna ng daan yon mehn! Tapos mga 20 estudyante ata sila. Natatawa ako e. Pinipigil ko lang, baka sugurin pa nila ko e mag-isa lang ako. Haha. Kung alam lang nila...
Wala na akong matype. Tsaka, aalis din kami ngayun e. Mag-aanticipated Mass para sa Simbang Gabi. Mga 9 yun. Maghahanda pa ko. Haha.
So ayun. Magandang gabi sa lahat.
Pati na rin kay Ellaine, Fred, Tomasa at kay NIKO~
Una nun, ComSci, pangalawa sa huli na period namin. Wala si mel kaya si Fred lang yung katabi ko. Eto namang si Ellaine, tumabi saken kaya laughtrip yung buong ComSci. Nagsimula ang lahat nang magreact si Fred sa pangungurot ko sa kanya. Sobrang sakit daw kasi. Tapos napunta sa SUPER STRAIGHT[hyesss] na buhok ni Ellaine, tapos napunta sa dark secrets ni Fred, tapos nagging usapang crush, tapos si NIKO, tapos panunukso hanggang sa kung saan saan pa kami napunta. Grabe, Naawa tuloy ako kay Ma’am Aniban, halatang halata kasi yung chismisan namen, di niya lang kami sinasaway.
Tapos, natawa pa ako dun sa sinabi nila, marami daw talagang nakakaalam kung sino si NIKO, yun nga lang hindi sila maingay dahil hindi rin naman daw pinagsisigawan. At, wag daw ako gumaya sa iba na nagmuka ng *insertadjectivehere* dahil sa pagkakalat ng crush. Hyesss naman. Kaso nga lang hindi sumang-ayon si Tomasa. Haha. Alam na. Nga pala, wala akong pinatatamaan a. Sadyang mabait lang akoXD
Nung Pinoy na, Amazing Race na, hanga ako kay Jen sa paglagok niya nung pinrepare ko na kadiring drink. Eto yung ingredients: tunaw na kesong ice cream, inipit na durog at Icetea ni Jael. Ang galing talaga ni Jen. Naawa naman ako kay Fred na halos maiyak na sa pag-inom, buti, tinulungan siya ni Egay. Ayun. Nakaraos naman sila.
Tapos nun, uwian na at kinilig ako kay NIKO. Konti lang naman, pero hindi ko idedetalye dahil baka mabasa pa niya to, e halatang-halatang-halatang-halatang-halatang-halata na ko. Kaya sakin at kay Tomasa na lang yun. Bohaha:]]
Tapos, nung asa Rob na kami, nakita namin sila ArvinSANE, Dan, Pao at Imman. Wala lang. Nagkita lang tapos, naggulo SILA ng konti dun sa OMG! Nakita rin namin ang ilang mascian dun. Ayun nagrurush.
Tapos pag-uwi ko, nagsimula na kong tumawa mag-isa. Hayup talaga e. May nakita akong jeep, parang nasa loob ka ng disco, halos umaalog-alog yung jeep sa lakas ng sounds, tapos iba’t iba pa yung ilaw. Haha talaga. Tapos may isa namang jeep, yung headlights niya, iba’t iba rin, parang Christmas Tree. Nakakatuwa Talaga. Ewan ko, yun daw ang uso sa mga jeep ngayon e. Pero astig yun a. Infairness.
Nung naglalakad naman ako, may nakita akong mga taga*insertschoolhere* na sumasayaw. Grabe, sa gitna ng daan yon mehn! Tapos mga 20 estudyante ata sila. Natatawa ako e. Pinipigil ko lang, baka sugurin pa nila ko e mag-isa lang ako. Haha. Kung alam lang nila...
Wala na akong matype. Tsaka, aalis din kami ngayun e. Mag-aanticipated Mass para sa Simbang Gabi. Mga 9 yun. Maghahanda pa ko. Haha.
So ayun. Magandang gabi sa lahat.
Pati na rin kay Ellaine, Fred, Tomasa at kay NIKO~
Friday, December 12, 2008
Hyess. Extraordinary~
Hindi naging ordinaryo para saken yung araw. kakaiba talaga. Sobra.
Una, call parent ako di ba? Pero yung iniexpect ko na mahabang sermon ulit mula sa aking ina --hindi nangyari. Bakit? Kasi hindi daw tungkol sa academics yung pinag-usapan nila ni Sir Bangayan sa halos 30 minutes daw kasi na magkausap sila ng mahal kong adviser, mga 5 minutes lang yung tungkol sa akala mo e napakalaking problema. haha. Tardiness. Wala nang iba:]] Nagkwentuhan daw sila ni Sir tungkol sa mga pami-pamilya. Si mama, nagkwento tungkol sa biography ko at drama ng pamilya namin. Itong si sir, same thing. Andami ko tuloy nalaman na dark secrets ng teacher ko. Natuwa tuloy ako. kahit pala "engot" ang expression niya, hanga ako sa kanya pagdating sa pamilya. Promise:]] Magaling talaga siya, mapagmahal, responsable ata lahat na. Kung ako siguro nanay ni Sir, naku, mamamatay ako ng nakangiti. Yun nga lang, hindi daw talaga pwede ipagkalat. Sorry mga kaibigan:]]
Pangalawa, pumasok ako ng malakas medyo ang ulan. Walang iba dun pero wala lang, dahil kasi sa basa kami sa ulan, nagulantang ako na mga limang tao siguro ang nagsabi sa ken
na gumagwapo si NIKO. Ay pota. bat Ganun? Pag crush ko na yung isang tao, marami na ring nakakapansin sa taglay niya? Patay tayo dyan. Haha. Pero promise talaga, andaming nagsabi. Yun nga lang, ngiti lang ang reply ko sa kanila para di tayo halata:]]
Pangatlo, YUNG MGA DI SUMAMA SA ROB DYAN, MAGSISI KAYO SA MGA PANGYAYARING DI NIYO NAABUTAN. Si arvin "LIPTON" acantilado sa madamdamin niyang pag-amin ng nararamdaman niya. Sa kanyang pinakamamahal. natouch talaga kami dun. Kitang kita lang naman po kasi talaga ang sinseridad ng unang nabanggit. ipinakita niya, sinabi at ipinaramdam niya kung gaano niya talaga kamahal ang LP niya. Hindi yun yung ordinaryong pagtatapat. Yun yung masasabi ko, karaniwan kasi sa mga lalaki ngayon, porma lang ang alam pag nagtatapat. Peo si Arvin, kaakiba. Magaling talaga tong si Arvin. Haha, ipagpatuloy mo yan, TOL.
Anu pa ba? Wala na. Gusto ko si NIKO.*smile*
Una, call parent ako di ba? Pero yung iniexpect ko na mahabang sermon ulit mula sa aking ina --hindi nangyari. Bakit? Kasi hindi daw tungkol sa academics yung pinag-usapan nila ni Sir Bangayan sa halos 30 minutes daw kasi na magkausap sila ng mahal kong adviser, mga 5 minutes lang yung tungkol sa akala mo e napakalaking problema. haha. Tardiness. Wala nang iba:]] Nagkwentuhan daw sila ni Sir tungkol sa mga pami-pamilya. Si mama, nagkwento tungkol sa biography ko at drama ng pamilya namin. Itong si sir, same thing. Andami ko tuloy nalaman na dark secrets ng teacher ko. Natuwa tuloy ako. kahit pala "engot" ang expression niya, hanga ako sa kanya pagdating sa pamilya. Promise:]] Magaling talaga siya, mapagmahal, responsable ata lahat na. Kung ako siguro nanay ni Sir, naku, mamamatay ako ng nakangiti. Yun nga lang, hindi daw talaga pwede ipagkalat. Sorry mga kaibigan:]]
Pangalawa, pumasok ako ng malakas medyo ang ulan. Walang iba dun pero wala lang, dahil kasi sa basa kami sa ulan, nagulantang ako na mga limang tao siguro ang nagsabi sa ken
na gumagwapo si NIKO. Ay pota. bat Ganun? Pag crush ko na yung isang tao, marami na ring nakakapansin sa taglay niya? Patay tayo dyan. Haha. Pero promise talaga, andaming nagsabi. Yun nga lang, ngiti lang ang reply ko sa kanila para di tayo halata:]]
Pangatlo, YUNG MGA DI SUMAMA SA ROB DYAN, MAGSISI KAYO SA MGA PANGYAYARING DI NIYO NAABUTAN. Si arvin "LIPTON" acantilado sa madamdamin niyang pag-amin ng nararamdaman niya. Sa kanyang pinakamamahal. natouch talaga kami dun. Kitang kita lang naman po kasi talaga ang sinseridad ng unang nabanggit. ipinakita niya, sinabi at ipinaramdam niya kung gaano niya talaga kamahal ang LP niya. Hindi yun yung ordinaryong pagtatapat. Yun yung masasabi ko, karaniwan kasi sa mga lalaki ngayon, porma lang ang alam pag nagtatapat. Peo si Arvin, kaakiba. Magaling talaga tong si Arvin. Haha, ipagpatuloy mo yan, TOL.
Anu pa ba? Wala na. Gusto ko si NIKO.*smile*
Thursday, December 11, 2008
Sermon
Magandang gabi.
Sinermonan ako ng pinakamamahal kong nanay. Grabe, parang lahat ng kasalanan ko simula nung June, naipon ata. Sinermonan ako mula pagdating ko ng bahay hanggang bago kumain. Hindi ako badtrip. Ginawa ko yun e. Tanggap ko. Tsaka okay na rin na nasermonan ako. Atleast kahit papano, narecall ang lahat ng kalokohan ko. At kahit papano din ay nakapagreflect ako.
Pot*. Nung narinig ko yung mga kasalanan ko, parang isang word lang ang gustong sabihin ng mama ko. Hindi niya lang masabi kasi di siya nagsasabi ng masasamang salita. Alam mo kung ano yung salitang yon? TARANTADO. Grabe talaga. Parang feeling ko, sunog na yung kaluluwa ko e. Pero yun nga, sana mapatawad ako ni Lord~
Sa school, masaya naman. Okay naman kasi ang buhay buhay. Isa lang talaga napansin ko sa sarili ko, yung dati kong sarili na mahal na mahal ang bahay. Na walang ginawa sa araw araw kundi mangarap na sana uwian na, ayun, nawala na naman. Ewan ko. Mas gusto ko na naman ang school. Muntanga talaga. Parang gusto ko may klase araw-araw. Hindi ako gc. May kakaibang kasiyahan lang talaga ang nadarama ko ngayon. Pero ewan. Malamang kasi, dahil yung kay NIKO. Pot*. Anlande.
Speaking of kalandian, natuwa ako KAHIT PAPANO kay arvin. Haha. Kinilig talaga ako sa effort niya para sa LIPTON nia. Grabe. Tapos, nakausap ko pa yung Lipton niya, sa pag uusap namen, grabe, ayaw pa kong derechuhin, may gusto rin pala. haha. Malandi si Arvin, pero okay lang dahil hindi siya perfect tulad ni Tomasa:]]
Speaking of Tomasa, salamat sa Coke Float --nadagdsagan na naman ako ng sandamakmak na elemento na magpapaikli sa buhay ko:]]
Ewan. Magulo talaga ngayon. Basta mahal ko ang pamilya, kaibigan at si Lord.
Tapos gusto ko si NIKO.
Sinermonan ako ng pinakamamahal kong nanay. Grabe, parang lahat ng kasalanan ko simula nung June, naipon ata. Sinermonan ako mula pagdating ko ng bahay hanggang bago kumain. Hindi ako badtrip. Ginawa ko yun e. Tanggap ko. Tsaka okay na rin na nasermonan ako. Atleast kahit papano, narecall ang lahat ng kalokohan ko. At kahit papano din ay nakapagreflect ako.
Pot*. Nung narinig ko yung mga kasalanan ko, parang isang word lang ang gustong sabihin ng mama ko. Hindi niya lang masabi kasi di siya nagsasabi ng masasamang salita. Alam mo kung ano yung salitang yon? TARANTADO. Grabe talaga. Parang feeling ko, sunog na yung kaluluwa ko e. Pero yun nga, sana mapatawad ako ni Lord~
Sa school, masaya naman. Okay naman kasi ang buhay buhay. Isa lang talaga napansin ko sa sarili ko, yung dati kong sarili na mahal na mahal ang bahay. Na walang ginawa sa araw araw kundi mangarap na sana uwian na, ayun, nawala na naman. Ewan ko. Mas gusto ko na naman ang school. Muntanga talaga. Parang gusto ko may klase araw-araw. Hindi ako gc. May kakaibang kasiyahan lang talaga ang nadarama ko ngayon. Pero ewan. Malamang kasi, dahil yung kay NIKO. Pot*. Anlande.
Speaking of kalandian, natuwa ako KAHIT PAPANO kay arvin. Haha. Kinilig talaga ako sa effort niya para sa LIPTON nia. Grabe. Tapos, nakausap ko pa yung Lipton niya, sa pag uusap namen, grabe, ayaw pa kong derechuhin, may gusto rin pala. haha. Malandi si Arvin, pero okay lang dahil hindi siya perfect tulad ni Tomasa:]]
Speaking of Tomasa, salamat sa Coke Float --nadagdsagan na naman ako ng sandamakmak na elemento na magpapaikli sa buhay ko:]]
Ewan. Magulo talaga ngayon. Basta mahal ko ang pamilya, kaibigan at si Lord.
Tapos gusto ko si NIKO.
Wednesday, December 10, 2008
NIKO.
[NIKO ang title ng post dahil wala akong maisip na title:)]
Magandang gabi. Hayup. Ako rin ang sumira sa sarili kong prinsipyo. Amp talaga. Pero okay na yan. Blog ko naman to e. Ako ang bahala sa lahat. Walang pwedeng makielam bukod sa pakielamerong si Arvin.
Wala na namang matinong bagay ang pumapasok sa isip ko ngayon. Maliban siguro sa pag-aaral, pakikipagkaibigan, ang pasko, at ang paglande.
Pag-aaral. Naman, kinakailangan ko nang sumeryoso sa pag aaral. Hanggang nung nakaraang buwan kase, dala pa rin ng Taiwan yung utak ko. At siyempre, yung mga araw na hindi uso sa ken yung mag-aral kase excuse ako buong araw. Kailangan ko rin kasing bumawi. P*ta. Sa apat na taon ko sa Masci, ngayon lang ako nawala sa top ten [hayup.yabang!] maliban nung first year na tahanna naman talaga ng copper ngayon.
Pakikipagkaibigan. Siyempre, under sa topic na 'to ang Hertz at Franklin. Ayos nga e. Hectic ang sched ko sa Christmas. haha. Sunud-sunod na walang pahingang Christmas Party. Grabe talaga. Pero ayos lang naman. Masaya naman ang Hertz e. Siyempre pati ang Franklin. Enjoy talaga ako sa mga taong ito ng aking buhay. Haha.
Pasko. Hindi ko alam kung anong iisipin e. Kung magiging masaya o maiinis ba ko. Ngayong Pasko. Masaya dahil Pasko, maiinis dahil sa dami ng kaibigang obligado akong regaluhan. Naisip ko nga na sa January na magregalo e. Para marami nang pera. Pero, swerte ako, dahil andyan ang milyunarya at pinakamamahal kong kaibigan na si Karla na handa akong hatian sa common friends namin. Grabe talaga ang gastos. Amp. Tapos ang galing ko pa, ni isang regalo, wala pa akong nagagawa. Hyess. haha.
Lande. Si Niko ay parang tanga lang. haha. Kawawang Niko. Grabe o. Napagbintangan pang si Tomasa yung nagnanasa sa kanya. Kawawang Tomasa. Buti na nga lang, dalawa lang ang nakakaalam e. Si Ellaine at Tomasa. Hindi pa naman kumakalat, kaya mahal ko ang dalawang to. Pero, naisip ko rin, parang wala sa isip ng taong 'to yung mga ganung bagay e. Tingin nga lang ata saken ne 'to e KUMPARE niya. Pot*. Haha. Tawa. Tawa.
Tawa ulit. ComShop ako ngayon. Hayup ang computer e. May "sakit" daw sabi ng nanay ko. Sige. Gudnight~
Magandang gabi. Hayup. Ako rin ang sumira sa sarili kong prinsipyo. Amp talaga. Pero okay na yan. Blog ko naman to e. Ako ang bahala sa lahat. Walang pwedeng makielam bukod sa pakielamerong si Arvin.
Wala na namang matinong bagay ang pumapasok sa isip ko ngayon. Maliban siguro sa pag-aaral, pakikipagkaibigan, ang pasko, at ang paglande.
Pag-aaral. Naman, kinakailangan ko nang sumeryoso sa pag aaral. Hanggang nung nakaraang buwan kase, dala pa rin ng Taiwan yung utak ko. At siyempre, yung mga araw na hindi uso sa ken yung mag-aral kase excuse ako buong araw. Kailangan ko rin kasing bumawi. P*ta. Sa apat na taon ko sa Masci, ngayon lang ako nawala sa top ten [hayup.yabang!] maliban nung first year na tahanna naman talaga ng copper ngayon.
Pakikipagkaibigan. Siyempre, under sa topic na 'to ang Hertz at Franklin. Ayos nga e. Hectic ang sched ko sa Christmas. haha. Sunud-sunod na walang pahingang Christmas Party. Grabe talaga. Pero ayos lang naman. Masaya naman ang Hertz e. Siyempre pati ang Franklin. Enjoy talaga ako sa mga taong ito ng aking buhay. Haha.
Pasko. Hindi ko alam kung anong iisipin e. Kung magiging masaya o maiinis ba ko. Ngayong Pasko. Masaya dahil Pasko, maiinis dahil sa dami ng kaibigang obligado akong regaluhan. Naisip ko nga na sa January na magregalo e. Para marami nang pera. Pero, swerte ako, dahil andyan ang milyunarya at pinakamamahal kong kaibigan na si Karla na handa akong hatian sa common friends namin. Grabe talaga ang gastos. Amp. Tapos ang galing ko pa, ni isang regalo, wala pa akong nagagawa. Hyess. haha.
Lande. Si Niko ay parang tanga lang. haha. Kawawang Niko. Grabe o. Napagbintangan pang si Tomasa yung nagnanasa sa kanya. Kawawang Tomasa. Buti na nga lang, dalawa lang ang nakakaalam e. Si Ellaine at Tomasa. Hindi pa naman kumakalat, kaya mahal ko ang dalawang to. Pero, naisip ko rin, parang wala sa isip ng taong 'to yung mga ganung bagay e. Tingin nga lang ata saken ne 'to e KUMPARE niya. Pot*. Haha. Tawa. Tawa.
Tawa ulit. ComShop ako ngayon. Hayup ang computer e. May "sakit" daw sabi ng nanay ko. Sige. Gudnight~
Monday, December 08, 2008
Cross Post.
Haha. Natutuwa talaga ako sa Multiply. Ayun, effortless ang pag-update ko ng lahat ng sites ko dahil sa cross post service nila. Hayup, isang post lang sa isang site, lahat updated na! Haha. Katuwa talaga. Actually, dati ko pa ginagamit ‘tong service nila na ‘to e. pero ngayong ko lang na-appreciate. Haha. Abnormal. Isipin mo na lang, for almost three years, na-aupdate ko lahat sa isang post lang. Haha talaga. Haha.
At ang batang ito ay si –“Niko”.
[ewan ko, nakita ko yan sa net e. Japanese ng informal na smile. Tama nay un sa kanya no. Wag nang masyadong malande.]
--kalandian ang post ngayon. pasensya. Ako rin ang sumira sa sarili kong paninindigan:|
Saturday, December 06, 2008
Bago.
Binago ko na ang blogger ko.
Siguro dahil na rin sa maraming dahilan. Anuman ang mga yon, sasabihin ko rin pag sinumpong na ako ng kasipagan. Hindi ko rin alam, pero baka maya maya lang, dumating na rin yon.
Unang pagbabago. Ang bagay na akala ko noon ay ang pinakamahalagang bahagi ng blog, ang tagboard na karaniwang cbox o shoutmix. Totoong, malaking kawalan talaga ang tagboard. Paano ka nga naman makakausap ng mga taong dumadaan, nagrereact naninira o kung anuman sa blog mo kung wala kang tagboard? "Wala talagang thrill" --sabi ng iba 'pag walang tagboard. Inaamin ko, masaya talaga pag may tagboard, pero ngayon na realize ko na kahit wag na.
Para sa'kin naman kasi, hindi kasing halaga ng tagboard ang laman ng blog ko. Sa henerasyon ko kasi, ang halaga ng tagboard minsan, wala lang. Nagkikita naman kayo, nagkakausap, nagkakatext, nagkakachat. So, para saan pa ang tagboard di ba? Kung gusto nilang magreact, magcomment, kung gustong manira magcomment, pero kung dadaan ka lang para tingnan kung may CHISMIS sa blog ko, i-PM mo na lang ako. Tapos, mag usap tayo.
Hindi ko alam, pero siguro, tinamad na akong magkwento ng sobra sobra tungkol sa buhay ko o kaya magspill ng chismis tungkol sa ibang tao. Yung nauna, pwede kong isulat sa diary at makipagchismisan sa mga kaibigan. Yung pangalawa, ganyun din. At tsaka, naisipan ko rin na paandarin ng konti yung ilang bahagi ng utak ko na unti-unti nang kinakalawang. At least, wala mang kwenta, ummm, masaya pa rin. At hindi lang siya basta basta kinalawang sa loob ng noo ko.
Okay lang din naman sa akin kung wala kang pakielam, ang mahalaga, tinry mong bumisita.
Pangalawa, Sobrang simpleng layout. Ayoko lang safya makipagsabayan. Sariling gawa yung layout at napaka plain na lang. Tulad nung tagboard, alam ko rin na hindi kasing halaga ng layout yung laman, kahit na kahit konti e nagpapakita yun ng personality nung blogger. Simple ang layout ko hinde dahil sinasabi kong simple ako. Simple ang layout ko dahil hindi ako tulad ng magagaling, sikat at masyadong nakikibagay sa uso na mga tao. Paulit-ulit kong sasabihin, sa ngayon, nagblog ako dahil gusto ko namang bigyan pansin at oras yung kinakalawang na bahagi ng utak ko wala nang iba PERIOD.
Pangatlo, bago ba 'to? May links pa din. Wala lang, dahil gusto ko pa ring magbasa, ayun, nilagay ko ang mga links. Pero this time, yung mga active links na lang muna.
Sabi na nga ba e. Hindi magtatagal yung sipag. Tinatamad na ulit ako. Kaya ayun. Goodnight~
Siguro dahil na rin sa maraming dahilan. Anuman ang mga yon, sasabihin ko rin pag sinumpong na ako ng kasipagan. Hindi ko rin alam, pero baka maya maya lang, dumating na rin yon.
Unang pagbabago. Ang bagay na akala ko noon ay ang pinakamahalagang bahagi ng blog, ang tagboard na karaniwang cbox o shoutmix. Totoong, malaking kawalan talaga ang tagboard. Paano ka nga naman makakausap ng mga taong dumadaan, nagrereact naninira o kung anuman sa blog mo kung wala kang tagboard? "Wala talagang thrill" --sabi ng iba 'pag walang tagboard. Inaamin ko, masaya talaga pag may tagboard, pero ngayon na realize ko na kahit wag na.
Para sa'kin naman kasi, hindi kasing halaga ng tagboard ang laman ng blog ko. Sa henerasyon ko kasi, ang halaga ng tagboard minsan, wala lang. Nagkikita naman kayo, nagkakausap, nagkakatext, nagkakachat. So, para saan pa ang tagboard di ba? Kung gusto nilang magreact, magcomment, kung gustong manira magcomment, pero kung dadaan ka lang para tingnan kung may CHISMIS sa blog ko, i-PM mo na lang ako. Tapos, mag usap tayo.
Hindi ko alam, pero siguro, tinamad na akong magkwento ng sobra sobra tungkol sa buhay ko o kaya magspill ng chismis tungkol sa ibang tao. Yung nauna, pwede kong isulat sa diary at makipagchismisan sa mga kaibigan. Yung pangalawa, ganyun din. At tsaka, naisipan ko rin na paandarin ng konti yung ilang bahagi ng utak ko na unti-unti nang kinakalawang. At least, wala mang kwenta, ummm, masaya pa rin. At hindi lang siya basta basta kinalawang sa loob ng noo ko.
Okay lang din naman sa akin kung wala kang pakielam, ang mahalaga, tinry mong bumisita.
Pangalawa, Sobrang simpleng layout. Ayoko lang safya makipagsabayan. Sariling gawa yung layout at napaka plain na lang. Tulad nung tagboard, alam ko rin na hindi kasing halaga ng layout yung laman, kahit na kahit konti e nagpapakita yun ng personality nung blogger. Simple ang layout ko hinde dahil sinasabi kong simple ako. Simple ang layout ko dahil hindi ako tulad ng magagaling, sikat at masyadong nakikibagay sa uso na mga tao. Paulit-ulit kong sasabihin, sa ngayon, nagblog ako dahil gusto ko namang bigyan pansin at oras yung kinakalawang na bahagi ng utak ko wala nang iba PERIOD.
Pangatlo, bago ba 'to? May links pa din. Wala lang, dahil gusto ko pa ring magbasa, ayun, nilagay ko ang mga links. Pero this time, yung mga active links na lang muna.
Sabi na nga ba e. Hindi magtatagal yung sipag. Tinatamad na ulit ako. Kaya ayun. Goodnight~
Tuesday, December 02, 2008
"IN"
Sa tuwing uuwi ako galling sa school ko, lagi kong nadaraanan ang “elite” na parte ng Vito Cruz. Ano yun? Yun lang naman yung grupo ng mga gusali kung saan may nag-aaral na libo-libong estudyante. Eto rin e isa sa pinakamalalaking unibersidad sa Pilipinas. Walang iba kundi ang De La Salle University. Sino ba naman hindi nakakakilala sa unibersidad na ito diba? Sabi ng iba, grabe daw ang traffic sa Vito Cruz na idinudulot ng unibersidad na ‘to. Puros sasakyan kasi ng mga mag-aaral ang nakaparada sa kahabaan ng Taft, kaya nagkakaroon ng traffic. Pero sa ngayon, wala akong karapatang magreklamo, dahil di naman ako naapektuhan ng trapik na ‘to. Isa pang kapansin-pansing katangian ng unibersidad ay ang kasuotan ng mga mag-aaral dito...
Anu pa ba, edi yung mga suot nila. Sa tuwing uuwi ako at may makakasalubong o makakasabay akong maglakad, masasabi ko kaagad kung lasalista ba siya o hinde. Hindi ko alam kung anung taglay ng mga taong nag-aaral dun, pero ‘pag tititigan ko kasi, madali na malaman kung tagadun ba siya sa unibersidad na yon. Marami ring napapahanga sa kanila, kasi kahit iba’t iba yung suot nila, alam mo parin, La Salle yun. Merong mga nakapormal, mga parang pupunta araw-araw ng party, simple, at yung mga taong ang suot e para lang talaga sa pagpasok. Ewan ko talaga eh, pero tindig pa lang –malalaman mo na.
Hindi ko ginamit ang mga lasalista dito pero siraan o purihin. Pero sa kasalukuyann, nagiging “common” na yung ganitong ugali, yung panghuhusga natin ayon sa suot ng tao. Ang taong sosyalin pumorma, cono, ang taong kakaiba pumorma emogothicpunk o kung anuman, ang taong simple lang, jologs at kung anu-ano pa. Meron namang mga tao na dahil sobra kung manlait sa suot ng iba e tumitingin pa sa internet kung ano dapat ang isuot, makibagay lang at di lang mapulaan. Hindi ko sinisiraan yung mga ganitong tao, pero may iba lang na kasi na ang dahilan sa ganitong gawain e para hindi makita ng iba ang kung ano siya. Ano ngayon, kung magaling siya pumorma? Anop ngayon kung branded ang suot niya? After all, wala ring magagawa yung mga damit na yon sa pagkatao niya, pero yun nga, sa panahon ngayon, masyado nang nagging expressive ang kabataan. Sinusuot nila ang kung ano ang tingin nila e maganda.
Magulo ako magsulat. Kaya nga sa madaling sabi, ganito na lang. Hindi ko alam kung hanggang ngayon e may uso pa sa sinasabi ko. Ang alam ko lang, sinusulat ko kasi yun yung napapansin ko. Yun yung laman ng isip ko at yun yung produkto ng likidong tumutulo ngayon mula sa utak ko. Sawa na rin kasi ako sa pagsulat ng puro sa pangyayari sa buhay ko lang. May diary na nga ako e. May blog pa. Ayokong maging interesante sa iba ang laman ng blog ko dahil puro chismis yun. Wala rin akong pakielam kung may nagbabasa ba o ako lang talaga ang bumabalik balik sa mga gawa ko. Basta ang gusto ko, ang espasyong inaarkila ko sa internet ay akin. Wala nang paki ang iba kung anong gawin ko.
Pero ewan pa din, minsan kasi gusto ko ring magpapansin. Magulo talaga. Pero at least this time, alam kong may magbasa man, hindi dahil sa chismis tong pinaggagagwa ko. Kundi produktop ng... okay. Masyadong mahaba para ulitin.
Hay. Paalam muna sa ngayon, mahal kong mabait na pakielamero:]]
Anu pa ba, edi yung mga suot nila. Sa tuwing uuwi ako at may makakasalubong o makakasabay akong maglakad, masasabi ko kaagad kung lasalista ba siya o hinde. Hindi ko alam kung anung taglay ng mga taong nag-aaral dun, pero ‘pag tititigan ko kasi, madali na malaman kung tagadun ba siya sa unibersidad na yon. Marami ring napapahanga sa kanila, kasi kahit iba’t iba yung suot nila, alam mo parin, La Salle yun. Merong mga nakapormal, mga parang pupunta araw-araw ng party, simple, at yung mga taong ang suot e para lang talaga sa pagpasok. Ewan ko talaga eh, pero tindig pa lang –malalaman mo na.
Hindi ko ginamit ang mga lasalista dito pero siraan o purihin. Pero sa kasalukuyann, nagiging “common” na yung ganitong ugali, yung panghuhusga natin ayon sa suot ng tao. Ang taong sosyalin pumorma, cono, ang taong kakaiba pumorma emogothicpunk o kung anuman, ang taong simple lang, jologs at kung anu-ano pa. Meron namang mga tao na dahil sobra kung manlait sa suot ng iba e tumitingin pa sa internet kung ano dapat ang isuot, makibagay lang at di lang mapulaan. Hindi ko sinisiraan yung mga ganitong tao, pero may iba lang na kasi na ang dahilan sa ganitong gawain e para hindi makita ng iba ang kung ano siya. Ano ngayon, kung magaling siya pumorma? Anop ngayon kung branded ang suot niya? After all, wala ring magagawa yung mga damit na yon sa pagkatao niya, pero yun nga, sa panahon ngayon, masyado nang nagging expressive ang kabataan. Sinusuot nila ang kung ano ang tingin nila e maganda.
Magulo ako magsulat. Kaya nga sa madaling sabi, ganito na lang. Hindi ko alam kung hanggang ngayon e may uso pa sa sinasabi ko. Ang alam ko lang, sinusulat ko kasi yun yung napapansin ko. Yun yung laman ng isip ko at yun yung produkto ng likidong tumutulo ngayon mula sa utak ko. Sawa na rin kasi ako sa pagsulat ng puro sa pangyayari sa buhay ko lang. May diary na nga ako e. May blog pa. Ayokong maging interesante sa iba ang laman ng blog ko dahil puro chismis yun. Wala rin akong pakielam kung may nagbabasa ba o ako lang talaga ang bumabalik balik sa mga gawa ko. Basta ang gusto ko, ang espasyong inaarkila ko sa internet ay akin. Wala nang paki ang iba kung anong gawin ko.
Pero ewan pa din, minsan kasi gusto ko ring magpapansin. Magulo talaga. Pero at least this time, alam kong may magbasa man, hindi dahil sa chismis tong pinaggagagwa ko. Kundi produktop ng... okay. Masyadong mahaba para ulitin.
Hay. Paalam muna sa ngayon, mahal kong mabait na pakielamero:]]
Monday, December 01, 2008
CHANGED
I changed my multiply layout. Magulo siya. Pero sa tingin ko dahil yun sa computer. Okay na yun.
What happened? This time I don't want to talk about the past. I am currently disappointed by myself. Right, by MYSELF. The world has so much to offer but, i only took those things that are worthless. My mom loves me a lot. But what have I done good to her? Nothing.. NOTHING. She did all those sacrifices for me yet I paid those by causing her pain. My family gave everything to me. Everything I WANT. But still, I paid them with NOTHING.
Now, tell me. What is the perfect name for me?
I really want a good life. But, I don't know how to have one. Sometimes I think that it would be better if no one loves me. At least, by that, no one would be hurt if I am hurt. Be humiliated if I am. Be disappointed as I am. I hate myself. I want to change.
I need Baraq? No, not really. Change has to start within. Hyessss.
I need someone to correct all my mistakes. No, hinde pa rin.
I need.. basta.
What happened? This time I don't want to talk about the past. I am currently disappointed by myself. Right, by MYSELF. The world has so much to offer but, i only took those things that are worthless. My mom loves me a lot. But what have I done good to her? Nothing.. NOTHING. She did all those sacrifices for me yet I paid those by causing her pain. My family gave everything to me. Everything I WANT. But still, I paid them with NOTHING.
Now, tell me. What is the perfect name for me?
I really want a good life. But, I don't know how to have one. Sometimes I think that it would be better if no one loves me. At least, by that, no one would be hurt if I am hurt. Be humiliated if I am. Be disappointed as I am. I hate myself. I want to change.
I need Baraq? No, not really. Change has to start within. Hyessss.
I need someone to correct all my mistakes. No, hinde pa rin.
I need.. basta.
Subscribe to:
Comments (Atom)