Masyadong masaya.

Sometimes the very thing you're looking for
Is the one thing you can't see

Masyado akong masaya ngayong linggo.

Nung Friday, 02.27.09, nakausap namin si John Marc si Pepe. Nakakatuwa yung pagreach out niya sa usapan. Matalino siyang kausap. Kahanga hanaga. Hindi basta basta. Kaya natutuwa talaga ako sa kanya.

Nung Linggo naman, 03.01.09, nagpunta si Cardinal Rosales sa La Paz Parish Church. Bukod sa Spiritual blessings na natanggap ko nung araw na iyon, natuwa din ako kay Vince habang bonggang bonggang nagvivideo ng mga pangyayari:)

Tapos, kahapon, pagpasok, akala ko periodic na. Hindi pa pala. Ganunpaman, wala pa ring klase. Same effect. Nakakatuwa dahil nakasalamuha ko na naman ang Newton-Hertz, si Mati at Mane. Hindi makakalimutan ang kulitang yon dahil kay pau na nilaglag ko ng bonggang bongga. Pero ang bottomline ng lahat, bulgar na bulgar na ako. Andun "siya" nun e. Salamat Pau, isa kang tunay na kaibigan! Haha.

Sa buong araw na yon, nawindang ako dahil sa hindi niya pagpansin at pagkausap sa akin. Akala ko tuloy nagalit na. Pero hindi naman pala. Nung last period na, nagpasama siyang bumili ng tracing paper. Maganda epekto nun sa mga kaklase ko, nagpabili na rin kasi sila.

Ayun, natuwa ako sa pag-iintay niya, ang aming mga usapan at higit sa lahat ang lahat ng oras na magkasama kami. Haha. Anlande, jusko. Kakaiba lang siya kahapon. Iba sa taong nakakasalubong ko sa school. Yung nakakasalubong ko kase, walang paki sa bagay bagay, puros sarili lang ang nakikita. Pero yun nga, iba siya kahapon. Namiss ko yung ganong Adrian:)

Sa ganong ugali lang niya siguro ako nasanay at yung ganong ugali lang kasi siguro ang nagustohan ko sa kanya. O diba, tunay na kaibigan ako o. Haha.

Periodic na kanina. Pero sa pag-uwi, sumabit pa kami sa McDo kasama si Tomasa Dear, Mama, DonnaKi, Vernisse at isang malaking sabit si ARVIN. Haha. Oy, eto a. Sinabi ko to sa kanila kanina e. Ayaw lang nila maniwala saken.

Mahal ko ang taong lagi kong binabanggit sa post na ito. Mahal na mahal:) Pero kung tatanungin man ako kung gusto ko mang lumampas sa pagkakaibigan ang lahat, isang malaking HINDI. Masaya na ako sa ganito, kuntento na. Naniniwala kasi akong nagwawakas ang lahat, pero ang pagkakaibigan hinde. Kaya nga para san pa ang sobrang kaligayahan kung alam mong matatapos din diba? Hindi ko alam kung bakit nawalan na ako ng tiwala sa pag-ibig, pero sa ngayon, naniniwala ako sa salitang yon, sadyang masaya lang talaga ko sa kung anuman ang meron ako sa kanya at ganundin sa kung anuman ang meron siya. Tapos. (ang gulo, jusme.)

Madrama. Malande. Bohaha:))