Sometimes we think we're part of someone's life.. We share things with them, spend time with them, and gather good memories with them. Then suddenly, they'll show you that no matter how much you want themto be part of you, it cannot happen. Inspite of what you've been through together, you'll still realize that you're strangers as you always have been.
Sa madaling salita, antawag diyan feelingera. haha.
Nung una, hindi ako naniniwala sa forwarded message na yan. Syempre, close mo na yung tao e. Andami nio nang napagdaanan, tapos malalaman mo, wala pa pala sa kalingkingan ng taong yun yung mga bagay na alam mo sa kanya. Best Friends for Life na e, tapos yun pala, joke lang.
Mahirap makaramdam ng ganun. Ayokong tawaging feelingera yung mga taong naka experience nun, hindi naman kasi nila sinasadyang umasa, yung tipong ibinigay na nila lahat kase akala nila BFF na sila, tapos hindi pala. Kawawa yung mga taong yun, pero sinong may kasalanan?
Siguro sa isang banda, may kasalanan talaga yung taong nagpaasa. Hindi siya naging sensitive sa nararamdaman ng isa, hindi niya inisip kung anong pwedeng epekto ng mga ginagawa niya. Pero, kung iisipin ulit, may kasalanan din naman yung umasa. Tanga siya e. hinayaan niyang basta basta na lang umasa sa ganun. Leche ewan.
Sh***************t. Mahirap talaga pag dumaraan sa problema. Pakorni na ng pakorni.
Mas gusto ko pang chismis na lang ang pag-usapan kesa sa idiscuss ang mga problema ko.
Gayunpaman, marami pa ring salamat sa mga taong walang sawang nakikinig sa mga hinaing ko sa buhay.
Tomasa.Vernisse.Fred.
Miss na kita:(
No comments:
Post a Comment